ഇന്നുമാ മാവുകൾ പൂക്കണൊണ്ട്

ഉണ്ണി മാങ്ങകൾ ചില്ലയിൽ തൂങ്ങണൊണ്ട്

ഇന്നും പറങ്കികൾ പൂക്കണൊണ്ട്

ഉണ്ണികൾ നാണം മറയ്ക്കാതെ ആടണൊണ്ട്

ഇന്നുമാ മരത്തില് മൈനയുണ്ട്

പൊത്തിൽ മുട്ട വിരിഞ്ഞുണ്ണി കരയണുണ്ട്

ഇന്നുമാ തോട്ടില് ആമ്പലുണ്ട്

പൂക്കൾ അംബരം നോക്കി ചിരിക്കണുണ്ട്‌

ഇന്നുമാ തൊടികളിൽ തുമ്പയുണ്ട്

തുമ്പയിൽ തേൻ തേടും തുമ്പിയുണ്ട്

ഇന്നുമീ നാട്ടില് ബാല്യമുണ്ട്

അവർ കാണാതെ, കേൾക്കാതെ പോകണൊണ്ട്.

ഒരു വെണ്ണിലാക്കടൽ  കടഞ്ഞ പോൽ  
കാലം കനിഞ്ഞ കണ്മണി 
പാൽമണം ചോലും നിൻ ചുണ്ടിൽ  
വിരിയുന്നോരായിരം പുഞ്ചിരി 
അതുകാണ്‍കെ അമ്മതൻ നെഞ്ചിൽ 
കിനിയുന്നു സ്നേഹത്തിൻ  ജീവാമ്രിതം 
ഇടറുന്ന നിൻ പദമൂന്നിടാൻ   
തപമായിരുന്നെൻ  മാറിടം 
നിന്റെ കുഞ്ഞിളം പല്ലിനാൽ  
വേദനിച്ചിടാന്‍ കൊതിച്ചെൻ കവിൾത്തടം  
പറയാതെ ഇന്നു നിൻ മാനസം 
ഞാൻ കാണുന്നു നിന്റെ കണ്‍കളിൽ 
ഒരു മാത്ര നിന്റെ മാനസം 
സ്വപ്‌നങ്ങൾ  പെയ്തുറങ്ങിടാൻ  
തേടുന്നു ഞാൻ രാഗകന്യക 
സ്വരങ്ങളാൽ നെയ്ത കബളം 
അടരാതെ എൻ മാറിൽ ഒരുജന്മം 
ഒരു തൂവലായിടേണം നിൻ തനു 
അതിനായി നോമ്പ് നോറ്റിടും 
ഇനി എന്നും എന്റെ മാനസം 

മദ്യമായിരുന്നെന്നുമെൻ പ്രിയ സഖി 

മദ്ധ്യേ ഞാനിതാ പോകുന്നവൾ വഴി
ഓർമമായുന്ന നേരത്തു മൽസഖി 

ഓർത്തുവെക്കുവാനായ് ചിലതോതിടാം 

തൊട്ടുണർത്തുവാനാകാത്ത നിദ്രതൻ 
തൊട്ടിലിൽ ഞാൻ ഉറങ്ങി  കിടക്കവെ 

രണ്ടു നീർമണികൾ അടരാൻ ഇടറിടും 

ഈറനാംമിഴികൾ കൊണ്ടുഴിഞ്ഞെന്നെനീ  
അന്ന് ഒരു മാത്ര വലംവെക്കണം 

നാല് പൂക്കളെൻ മാറിലെറിയണം 

നാലഞ്ചു നാൾ കൂടി മൂകമായീടണം 

ഞാൻ മറന്നൊരു തണലായി മാറുവാൻ 

എന്നിലില്ലാത്ത മധുരം ചൊരിയുവാൻ 

തെങ്ങു വേണ്ടൊരു തേന്മാവു വേണമെൻ 

പട്ടടയിൽ നീ നട്ടു നനയ്ക്കുവാൻ 

മാറ് അറിയാഞ്ഞൊരെൻ ഉണ്ണിതൻ പാദങ്ങൾ 

മാവിലേറുന്നതെൻ ആത്മാവ് കാണണം 

അന്ന് നാളിലാ മാവിൽ നിന്നാദ്യമായ് 

മാമ്പഴം ഒന്ന് മണ്ണിൽ അടരവേ 

രണ്ടു നീർ മണികൾ മിഴിയിൽ പൊടിയണം 

പണ്ടോരമ്മതൻ മിഴികളിൽലെന്നപൊൽ 

കണ്ടു സന്തോഷമാകുമെൻ ആത്മാവിൻ 

മുക്തിയായിടും കുറ്റബോധക്കയത്തിൽ നിന്നാദ്യമായ്