ഒരു വെണ്ണിലാക്കടൽ  കടഞ്ഞ പോൽ  
കാലം കനിഞ്ഞ കണ്മണി 
പാൽമണം ചോലും നിൻ ചുണ്ടിൽ  
വിരിയുന്നോരായിരം പുഞ്ചിരി 
അതുകാണ്‍കെ അമ്മതൻ നെഞ്ചിൽ 
കിനിയുന്നു സ്നേഹത്തിൻ  ജീവാമ്രിതം 
ഇടറുന്ന നിൻ പദമൂന്നിടാൻ   
തപമായിരുന്നെൻ  മാറിടം 
നിന്റെ കുഞ്ഞിളം പല്ലിനാൽ  
വേദനിച്ചിടാന്‍ കൊതിച്ചെൻ കവിൾത്തടം  
പറയാതെ ഇന്നു നിൻ മാനസം 
ഞാൻ കാണുന്നു നിന്റെ കണ്‍കളിൽ 
ഒരു മാത്ര നിന്റെ മാനസം 
സ്വപ്‌നങ്ങൾ  പെയ്തുറങ്ങിടാൻ  
തേടുന്നു ഞാൻ രാഗകന്യക 
സ്വരങ്ങളാൽ നെയ്ത കബളം 
അടരാതെ എൻ മാറിൽ ഒരുജന്മം 
ഒരു തൂവലായിടേണം നിൻ തനു 
അതിനായി നോമ്പ് നോറ്റിടും 
ഇനി എന്നും എന്റെ മാനസം